Mahrem Yürekli Şiiri - Mustafa İlhan

Öncesinde muazzam bakışların hep kaçış vardı
Yalnızca duygularımız vardı masum kalp atışlarında
Berrak ve ince mahpus edilmiş gözlerimiz ifade etmeye utanıyordu sevdamızı.Hiçbirşey yok gibiydi herşey varken ve en doruklarındayken aslında.
Gözlerimden yaş akmıyordu ama yüreğim gözyaşlarıyla yıkanıyordu her atışında senin için.
Ellerim titremeyi bilmiyordu ilkin ama göğsümde buzları eritecek ateş vardı.uzaktayken ne kadar yakındın bana
Bulut kadar uzaktın ama umuttun bir yağmur bekleyişinde
Yüreğime özlemdin bir cemre düşüşünde.
Bilmiyorum neden o günler geride kaldı... neden bahar gelince soldun sen? .. neden yağıpta üstüme söndürdün ateşimi.biliyorum, biliyorsun bir zamanlar
cevabını söylediğim bu soruların yanıtını.
Demiştim ya sorun benim diye
Hakikaten sebep benim gelişine
ben o kadar yanıp buharlaştımki sen bulut oldun.
O kadar kavruldumki suyunu göğe bağışlamış toprak gibi...
Sen merhamet edip gözyaşlarını bırakınca çatlamış gövdeme
değersiz çamur oldum.ve ben senin için artık hiçbirşey ifade
etmiyorum.çünkü benim sana ihtiyacım yok şimdi.
işin kötüsü;
yağıp tükendin
ve sende yoksun şimdi...