Mahpustan Anneme Şiiri - Orhan Demirtaş

mahpustayım
yedi kapılı bir sessizlik çökmüş üstüme
kimseler gelip geçmiyor buralardan anne
medet yok bu çıkışı olmayan avludan,
.....zaman lambasız
yıldızlar taş duvarlarla örülü, üstümde karanlık tavan
oy amansız kalmışım, etim, kemiğim demirden
cebimde nicedir yaralı gök mavisi
alnımda ışığın hayali hükmü
görünmez oldu burada gün, her yer hasrete çıkar anne

zeytinin, üzümün, balın tadı yok burada
ağlamalarım, ne bir gonca gül açar
.....nede güzel bir mevsim getirir
......kafese düşmüş kanaryalara oy
sakallarımdan yansıyan bu tutsak öfke
insanlık için bayraklar dikmeye yetmedi
yetmedi anne

acının tam ortasındayım
karanfil kokulu sigaram ve çıplak bir duvar
ve üstüme düşen birkaç damla gölge
tutsak, onurlu bir ranza, üstünde kederim kalır
...ocaksızım,
.....bulutsuzum,
........rüzgarsızım,
paçavralar içindeyim. Yağmursuzum
ve ben yok olmuş sınırlar içinde yorulmuşum
mahpusum anne
.....çekip aldılar özgürlüğümü
sesler duyulmaz oldu
pencerem yok, çiçekler açtı mı bilmem
zindandır, bağ diye gördüğüm
......bostan diye gördüğüm
ve birde duyarım
.....benden habersiz dışarıda usulca açan bir güneş var
...umut sürgü
.......umut kilit
..........umut parmaklık anne
bir kalbim var yanımda
....karanlıktan aydınlığa tek çıkış yolu
beceremem gün kararırken seni anlatmayı
....dili benden olmayan öykülere
çok uzaklarda kaldı eylül, baş eğmeden gider oldum
yangın içinde kaldım, benden doğdu kızgın alevler
gözlerime nemler değdi. namlular dolu,
her yer gardiyan anne

ağlama, resmini getireceğim sana yarının
nice hıçkırıklardan gün doğar bakarsın
bakarsın eylül gelir yeniden
türküler söyle bana.
.....yürekli türküler söyle anne
sesinden baharlar gelsin, bahçeler yeşersin
adım yazılmadı diye çiçekli bir ülkenin tutanağına
beni unutma ne olur, unutma anne
alaca bir gecede çıplak bir düş gibi hatırla
özlemi unutmamış titrek bir kelebek gibi
nice baharlar yükleyip kanatlarına
getirir, getirir sana,
..sedefler içinden ak bir karanfil
.....yüzü yüzüme benzeyen
........ay gölgeli çocuklar, anne

gülmek,
...ağrılıdır gülmek mahpus damında
seni düşünürken bile anne

uykumda gördüğüm kırık zincirli rüya
...acılarımı dindirmeye yetmedi
güneşli günleri umut etmek yetmedi anne
kimliksizdi çocukları bu taş duvarların
toprak damlarda,
...demir parmaklıklarda kanıyordu yürekleri
çok uzaktı düşleri, yürekler param parça
öldürülmüştü süt veren melekleri
dağlarda bitmiyor artık yonca, çimen
balık çıkmıyor burada
......beyaz denizlerinden anne

oysa zindan en güzel düşleri bilirdi
acılara hüküm giyen geceleri bilirdi
ağlaya ağlaya gelen ölümleri bilirdi
varlıkta can olmayı
....ve dumanda ateş olmayı bilirdi.
.......özgürce anne

eksilmez bu hasret, eksilmez acı
ellerin kanar yüreğimden, ellerin anne
dinmez mahpusun yürek yarası
....dinmez mahpusun kana belenmiş matemli sesi
ağlama anne, o kusursuz gözlerin kirlenmesin
.....ağlama anne, ağlama.

Orhan DEMİRTAŞ