Mahpus Günleri Şiiri - Özdemir Koca

Hasret bırakır bu Mahpushane,
Alın sevdiğini gözler görmeden,
Toplanır taş bir odada tüm çile,
O seni alır Dünyadan tat almadan.

Gidersin köhne ranzalar batar.
Sen yatarsın ranzada ömür yatar,
Genç girersen mahpusa ölün çıkar,
O seni alır Dünyadan tat almadan.

Koğuşlar çiledir, Gardiyan kabus,
Herkes ağa olur yeter ki bir düş,
Ne hayalin yaşar ne yaşar bir düş,
O seni alır Dünyadan tat almadan.

Diri diri sokarlar boş mezara,
Ellerin yaradır vücudun yara,
Sorma neden düştün bu hale,
O seni alır Dünyadan tat almadan.

Kimi yiğitler kimi delikanlılar,
Kimi hırsız kimisi boşa yatanlar,
Mahpusta siyahtır bütün anılar,
O seni alır Dünyadan tat almadan.

Özdemir der kimi yavuklu bekler,
Kimi duvarlara çarpılar ekler,
Hep aynımı atar orada yürekler,
O seni alır Dünyadan tat almadan.