Kapattım gözlerimi
Karanlık her yanım
Bıraktım kendimi
Yalnızlıgımın boşluguna
Bir an da yok etmek istiyorum
Dünü
Seninle ben aynı sokakta
Bir birine bakan iki ev kadar
Yüz yüze gelemedik
Kaldırımlar vardı aramızda
Kavuşamadı bir el diğerine
Savaşın çocukları onlar
Savaşın oğulları
Kızılın kızları
Namlunun kızıllıkları vurmuştu
Alınlarında kız çocuklarının
Mezopotamya da gür bir nehir Fırat
Dizdiğim kitaplığımın
En ağır romanıydı yalnızlık
Salıverdim artık hüzünlü kelimeleri
Umut serpiştiriyorum çorak gönlüme
Penceredeki serçenin merakıyla
Bazen en saçağına tutunarak gülüşlerin
Büyüsün diye bir çocuk
Serptim tüm umutlarımı
Kucağımda düş
Gözlerimin özlemi
Serdim umutlarımı
Erişte inceliğinde
Çok fazla sokuldum ölüme
Sarılasım var beyaza
Düşün her yer yem... YEŞİL
Ah bir soluklana bilsem
Kesilse nefesim ölüme
Hani taşımak istemezsin
Düşündükce ağırlaşır adımların
Gülüşüne hüzün yapışır
Vicdanın tepki verir
Ruhunun rahatsızlığına
Keşke dersin tüm pişmanlıklarına
Keşke demedim hiç
Keşkelerim olmadı benim
Yaşanması gerkiyordu
Yaşadım ben
Sen hayatı yakalardın
keşkelerin vardı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!