Yaprağın daha fazla dayanacak gücü kalmamıştı,
Yeşerdiği günleri yadetti son kez,
O ilk zamanlar dans ettiren rüzgar,
Sert esiyordu apansız...
Bıraktı tutunduğu dalı, süzülerek bıraktı kendini,
Kalabalıktı yer, dalından kopan gelmişti.
Kulaklarımda sesin, su misali çırılçıplak,
Savrulan yapraklarını düşürür üzerime, ateş gibi darmadağın,
Gece yalnızlığında, bir Eylül hüznü saçar, başımdan aşağı...
Şeytanca bir ukalalalık sarar, gidenlerden kalemime yapışan,
Tıka basa gülüşlerin dolar heybelerime,
Esmezdi eskiden başımda sevda yelleri,
gülmezdi gözlerim düne kadar,
Yarısı yaraydı, her yeri kangren...
Ya kalemimde kilitliydi, ya da yüreğimde hapis,
sen açıncaya kadar kapılarını arkasına kadar...
Gitme ne olur!
Benden artık ne köy olur ne kasaba...
Kendi halimde sallanıyorum, yapayalnız,
Bırak beni derinlere,
Bir kırık tekne gibi kıyında demir atmış
ölürüm ben,
Hiçbir yere de gitmem,
Kalabalığım bu sıralar;
Tıklım tıklım sen ortalık,
Bu yürek; senin miting yerin,
İğne atsan, senden yere düşmez,
Slogan sen, devrim sen,
Ne tarafa dönsem,
Yük aĝır,
Çökmeden tâ varışa kadar,
son nefese dek sabır, sözümüz var,
Kafam bozuk, düzenvari o da...
Bencileyin...
Düşman kahpe, arsız, iĝrenç ve cephede.
Kırmaktı maksadım,
O bitmez inadını...
Kırdımsa özür dilerim,
cancağızım.
Kırk yıllık putumu kırmışım,
lakin ona özür yok!
Virane o gittiğin şehir,
Görmedin,
Islak şimdi o tozlu yollar,
Dönmedin,
Yeter bu kaçıncı tehir,
Sürgünde mi hâlâ anılar...
Acılarımızın adını keşke koyduk, umutlarımızın ise belki.
Bizi hep bu öteki kelimeler bitirdi sanki.
Diyemedik işin aslını, kaçıp kurtuluruz zannettik,
Defterin sonuna gelince, yazımız yaşandı, biz bittik.
Teselli fayda eder mi, gideni geri getirir mi?
Sonsuzluğa uçtuğumuz zaman, ruhta kalanı bitirir mi?
Elin havada kalır ya hani..
Su dökerler arkandan,
Su gibi git, su gibi dön demektir, derler.
Yalan!
Su aktığı yere geri dönemez, dönmedi daha.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!