Bir mabedi görüyorum, uzağımda.
Yolu yok ve çiçeklerle çevrili bir yalnızlık gibi.
Bakıyorum çevresine, gitmeyi deneyenler olmuş;
kırık dallar bırakmışlar arkalarında.
Mabedin doğası, yıkımlarını kapamaya çalışıyor;
tekrardan yeşillenmeye, dallarını onarmaya uğraşıyor.
Ulaşmaya çalışırken ben de çiçekleri mi ezmeliyim,
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta