Mabet Şiiri - Sinan Bayram

Sessizlik örterken dört yanı gece,
Bir mabet yükselir içimde yüce.
Ne taş, ne duvardır, ne altın, ne taç—
Bir kalp ki, aşk ile yoğrulur yavaş.

Gönlümde kurulan bu kutsal mekân,
Her nefes duala olur aradan.
Ne süs ister orası, ne de sesin,
Yeter ki içimde doğsun gerçeğin.

Kandiller yanarken kalpte bir birden,
Döner tüm zamansız düşler derinden.
Bir secde olurum toprağa karşı,
Mabet ki içimde, ruhun savaşı.

Dışarda gürültü, içimse dingin,
Bir yudum huzurdur her damla sevgin.
Ne arif sorudur, ne suskun cevap—
Mabette buluruz özdeki kitap.

Sinan Bayram