Lütuflar Şiiri - Atila Yalçınkaya

Lütuflar akar,
İnsanlar bakar,
Bir ibret çıkar
Bu olanlardan.

Garip bir zaman,
Koşturan insan,
Yüzlerce isyan
Aciz kullardan.

Hayat bir ırmak,
Açık ve berrak
Kabre akacak
Bu şehristandan.

Her yerde zulüm
Binlerle ölüm,
Susmakta alim,
Bu korkulardan.

Çöllerde açlık,
İsraf ve tokluk,
Ağlar insanlık,
Bu zulümlerden.

Bu kadar derde
Adil bir çare,
Hani nerede
Bu insanlardan.

Vicdanın dinle
Doyur elinle,
Hayrın seninle
Gelir Dünyadan.