Lütuf Şiiri - Emir Güral

ölüm dünyanın en güzel şeyi
ve yaşamak

itici suya kaygın devşirilimiş
keskin rüyaya üç bıçak hepsi dirilmiş
ne lütfa gerek var ne sücuda
allah bu günün birinde delirmiş

güldüm çiçek oldum
eşeğin boğazladığı bir döşek odum
kırmızı güle lanet eden allah
bir gün gerçek oldu hakikati sakladı mahrem oldu

ey imparator
vadem tükendi sığınacak gemilerim yok
ne de sahte kayıkçılarım
ok bürünüyor kaysere
sevdim seni mabuduma

ve bitti son silah
elinde kurşun kalem
dava haktır ben ne bilem
sadrını kadrini seven

allahtı kudret elinlen