Lokman Demir Şiirleri - Şair Lokman Demir

Ellerimde çok uzak bir şehirden çaldığım fesleğen kokusu,
Yağmur sonrası toprak,
Ve gidişlere saklanmış hüzünler saklıyorum...


Fesleğen kokusu, yağmur ve bir şiirden çaldığım yeşil bir deniz içindeyim,

Dilimi hençerleyip, geceye aksam!
Vuslata ramak kalmış bir zamanda, Sussam!
Lal olsam!
Kalemin feryadı içimi dağlar mı?
Susmak yetmiyor kimi zaman;
Bir bilinmeze sürüklenmek geliyor içimden...

Siyah beyaz bir filmden çıkmış gibi ömrüm
Rengini kaybettim bütün ümitlerimin
Ne avucuma konan kelebeklerde huzur
Nede akan ırmaklarım berraklığında mutluluk var
Hiç bir şey yüreğimdeki volkanları söndürmüyor nedense
Dünyayı bahşeden sözlerin pul kadar kıymeti yok

Titriyordu elleri,
Biraz soğuk, biraz yaş, birazda hüzün sinmişti üzerine.
Paltosunda renk renk yamalar vardı,
Ellerinde nasırlar, yüreğinde geçmişin pişmanlıkları...
Yargısız bir düşünceyle sürüyordu geçmişini idam sehpasına!
Asmak için yeltenişleri bile titretiyordu belleğini,

İyi değilim
İyi olmak içinde hiç bir nedenim yok
Belki de iyi olmak istemiyorum artık
Mutlu olmak yada gülümsemek gelmiyor içimden
Ne kadar acı varsa çekmek istiyorum, bütün iki yüzlü yüreklere inat
Aşk!

Mutlu olmak istiyorsanız;
Sevin.
Mutlu etmek istiyorsanız;
Sevginizi belirtin....
O kadar basit bazen.
----

Körelttim!
Yüreğimin yaralarını...
Yamasız parçalarla kararttım gecelerini.
Hüzün kentinden kervanlarca acı taşıdım otağına kalbimin
Kaç eşkıya düştü şehrine ömrümün
Acıdım, acıdıkça yandım

Ve sonra akşam oldu,
Kuşlarda gitti!
Bir kaç köpek, bir kaç kedi kaldı,
Yalnızlığın yüreğimde çay demlediği sokakta.
Öylesine değil, ölesiyeydi yalnızlık, sende gittin!
Ezan sesine karışan köpek ulumaları,

Büyümek diye bir şey var,
Bulaşıcı...
Kötü, sancılı bir hastalık
İnsanlardan çocuklara geçiyor.

Gidiyorsun!
Uslanmaz bir sonbahar edasıyla...
Ansızın yağmur düşüyor pencereme,
Ne güzel.
Bir ayrılık daha çiziyorum kalp yerine,
Nefesim boğuk boğuk, penceremde yokluğun...