Limansız Gemiler Şiiri - Mehmet Sebih Altun

LİMANSIZ GEMİLER

Ağlayan çocuklara nefesim tutuluyor
Bir gül uzatta, dalda dikenler utansın
Bir gülüşleri bile her şeyi unutturuyor
Sevgiden alev yakta, su dökenler utansın

Gözleri gülünce, dünyam kamaşır
Ruhumu alır benden, aklım karışır
Hüzünler uzağa gider, huzur yanaşır
Limansız gemileri yakanlar utansın

Kulaklarım lüzumsuz sözlere sağır
Duymam, istediğini söyle, bağır çağır
Taşıyamam kötülüğü, yüküm çok ağır
Sevgiye kin, nefreti katanlar utansın

Sebih'in tüm dizeleri sevgidir şüphesiz
Kalplerin yurdunu fetheeder cephesiz
Çocukluğumdan beri şiirlerim hep sessiz
Sessizliğime öylece bakanlar utansın
....
Mehmet Sebih ALTUN