Liman Şiiri - Seyrani Göl

Uğraksız bir limanım ben,
sessiz gemilerle dolu,
her biri anılardan örülü,
suya batıp sessizce yitip gitmiş.

Rıhtımda yosun sarar yalnızlığı,
çürümüş iplerde yitik dokunuşlar.
Bir gidişin ardından donup kalır zaman,
dudaklarda hep söylenemeyen veda.

Sığ sularda bile demir atmaz artık kimse,
benim limanımda rüzgâr bile unutmuş adımı.
Gözlerim ufku tarar,
bir duman olur, bir yel olur belki umudum.

Ama gelir mi bilinmez,
ve limanlar bilir ki;
gelmeyenler en çok,
bekleyeni yorar, yorar, yorar…

Yine de kalırım,
çünkü bazen insan,
gidenin değil,
beklemenin kendisine tutunur.
Bir çınar gibi kök salar,
sessizce direnir zamana karşı,
limanında öksüz kalan yalnızlığıyla…
S.GÖL