Leylak Şiiri - Muzaffer Köndel

Açmak için senelerdir beklersin,
Vakit geldi gözlerini aç leylak.
Bir derdine niçin bin dert eklersin?
Mis kokunu seven kalbe saç leylak.

Yerde açan mor zambakla eş misin?
Kızıl erguvanla sen kardeş misin?
Derin uykularda bana düş müsün?
Seni sevmek ağır hapis, suç leylak.

Boyun suna, belin ince dal gibi,
Asil rengin ruha deva bal gibi,
Bekletirsin hiç çıkmayan fal gibi,
İşte kalbim, kollarını aç leylak.

Seni üzen can evinden vurulsun,
Ağaçları dallarından kırılsın,
Hiç gülmeyip, firkatlere sarılsın,
Bahar geldi salıkm salkım aç leylak.

Mis kokunu seven kalbe saç leylak.
Vakit geldi gözlerini aç laylak.
İşte kalbim, gönlün bana aç laylak.