Leyla'sız Diyarbekir Şiiri - Veysel Sari

Memo, Diyarbakır'ın dar sokaklarında büyümüş, hayatın acımasız yüzüyle çok erken tanışmıştı. Gözlerinde dinmeyen bir hüzün, yüreğinde ise derin bir sızı vardı. Aşkın açtığı yaralarla hayata küsmüş, perişan bir haldeydi. Sevdiği kadın onu terk etmiş, Memo'yu özlem, hasret ve sitem dolu bir yalnızlıkla baş başa bırakmıştı.

Geceleri Dicle Nehri'nin kıyısında oturur, yalnızlığıyla dertleşirdi. Kaygıları o denli büyüktü ki, sanki tüm dünyanın yükü omuzlarındaydı. Gözyaşları yanaklarından süzülürken, içindeki öfke ve derin aşk acısı onu adeta paramparça ediyordu.

Bir gece, Hevsel Bahçelerinde dolaşırken, eski bir ağacın altında bir not buldu. Notta şu sözler yazılıydı: "Umutsuzluğa kapılma Memo. Hayatın acımasız yüzüyle karşılaşmış olsan da, hala bir umut ışığı var. O ışığı bul ve yeniden doğ."

Bu sözlerden çok etkilenen Memo, ilk defa biri ona umut vermişti. Bu yazıdan güç alarak yeniden hayata tutunmaya karar verdi.

Ve bir gün Dicle Nehri'nin kıyısında otururken, güzel bir kadınla tanıştı. Adı Leyla'ydı. Zamanla Memo ve Leyla arasında büyük bir aşk doğdu. Leyla'nın sevgisiyle çektiği eski aşk acısını yavaş yavaş tam unutmaya başlamışken, Leyla amansız bir hastalığa yakalandı. Bu hastalık Leyla'yı Memo'dan alıp götürdü. Bu ayrılık Memo'nun canını öyle bir yaktı ki...

Ve Memo başlar ağıt yakmaya:

Leyla'm gitti, canım yandı derinden,
Kara bir hastalık kopardı seni benden.
O narin bedenin yorgun düştü bu derde,
Dayanamadı canım, o amansız kedere.

Gözlerim görmez oldu, dünya karardı aniden,
Sensiz bu Memo nasıl yaşar bilmem ki derinden.
O Leyla ki, ruhumun en saf aynasıydı,
Gülüşü ömrümün baharı, nefesim, şifasıydı.

Diyarbakır'ın güneşi sensiz doğmuyor artık,
O güzel yarınlar sensiz bana hep karanlık.
Hatırlar mısın Leyla, o ilk bakışmayı,
Dicle kıyısında sevda çiçeğiyle başlayan aşkı?

El ele yürüdüğümüz günler nerede şimdi?
Sensiz her adımım bir yük bu bedene şimdi.
Hevsel Bahçeleri sensiz daha bir sessiz,
Dicle bile yas tutar o gözlere sensiz.

O güzel gözlerin Leyla, o tatlı sözlerin nerede?
Sensiz her saniye bin hüzün birikmekte serde.
Sağlık dolu yarınlar hayaldi bizlere,
Şimdi soğuk toprak örtü olmuş tenine.

Memo ağlar şimdi, gözyaşları sel olup akar,
Yüreğindeki sızı dinmez bir feryatla yakar.
Sensiz bu ömür yarım, eksik bir hikaye,
Nasıl yaşarım sensiz ben bu çileyle?

Leyla'm... Canım Leyla'm... O amansız hastalık... Aldı seni...
Sensiz bu hayat... Dayanılmaz... Ah benim güzelim...