İstanbul'dan İzmir'e denizin olduğu her yerde.
Paltomu içimdeki sessizliğe bir yorgan gibi Geçirsem sırtıma kanatlanıp gitmek istesem.
Bir şeyler fısıldasam gecenin koynuna, usulca, Aya, yıldızlara, o kayıp cümlelerime.
Hatta beni bağrına basan, yoldaşlarım olan,
Açık havada uyuyan sokak kedi ve köpeklerine.
Onlara yağmurun dilinden anlatsam seni belki, Havadan, sudan, düşen her yapraktan bahsetsem. Dinleseler beni, gözleriyle, yüreklerinin karanlık ışıltısıyla,
Bir ortak olsalar mırıldanmama.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta