Belki de bizi bir araya getiren,
gün ışığındaymışçasına yaşıyor olduğumuzu sandığımız hayatlarımızın en dipte kalmış karanlıklarının,
vücutlarımızın farklı yerlerinde zühur etmiş olan lekeleriydi.
Öyle ya insan insanı lekesinden de tanırdı.
2.7.24
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık



