Leila Monelli Şiirleri - Şair Leila Monelli

Sanırım ilk defa söylüyorum sevgilim
Ama bensiz eksiksin
Nasıl anlatılır bu bilemem ama
Bir tarafı hep noksan vizyonun
Belki bilgi ile hayatı birlestirirken
kadın bakış açısınıdır bu

Affetmek bir suçmuş gibi...
ne zamandan beri affettiği düşünülen
daha ağır bir cezayla cezalanır oldu?

Affetmek varsa eğer,
ki inanman

Korkuyordun...
yeni bir yola gitmekten,
akışa teslim olmaktan
gerçek aşkı tatmaktan
duygularına teslim olmandan
hakimiyeti kayıp etmekten

bulutlu gökyüzünde zorlukla görülen yıldızlara
ipucu niyetine tutunmaya çalışırken
görmemi engelleyen bu brandaya lanet olsun

Oysa artık tek arzum vardı
ufak da olsun hayattı temsil eden bir mum ışığı bile yetiyordu.

Bir kadın yine öldü
Orada,
evinde,
kendi insanı diye bildiği
kocası tarafından
ona gönlünü açarken,

Denizden babam çıksa yerim demiştim
kaydolmuş
akşamına zili olmayan kapıma
mey ve dönem balığı olan palamutun
pişmisiyle belirdin

Geçen sene bu zamanlardı
Kara kara günler,
kara yazgılar ve kara bulutlar,
Doktorum operasyon sonrası korkutmuş
ancak patoloji sonuçlarım temiz gelmişti
Temiz gelmese üç ay ömrümün olduğu

Bitecek elbet bir gün
her şey bitecek

acı bitecek
keder silinecek
nefes sönecek

Bir kaç gündür bir başka bakıyorum hayata
kalbim limanda,
gözlerim firarda,
tenim boşlukta,

dudaklarımda tatlı bir tebessüm

Hırslar, egolar
yaralardan kaynaklanan korkular
koşuşturma, tüketim
her seye yetişmeye çalışırken
yarı yamalak yüzeysel hayat ve
zamanın yetmemesi