Kişinin kâr hanesinde kalan en büyük değerdir, hamd ve takva,
Kabre konulduğu zaman kendisi, olmasının ardından mevta.
Elinde kalan nedir ki kendisi sağken yaptıklarından başka,
İnsanlar onu kabre koyup, üstün örttüğünde kayayla taşla,
Hem övgüyle bahsettiklerinde yaptığı hayır ve hasenattan,
Ve parmaklarını ısırınca dönen kadınlar hüzünle giryan."
***
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta