Kalem yazmaktan, gözler okumaktan bıkmadı,
Tıpkı toprağın ölenlere tutkunluğu gibi.
Aşk lâyemut yüreklere sarıldı, hiç usanmadan,
Yaşamla ölüm arası labirentin, şatafatlı gölgesi,
Zafer meşalesiyle peşini bırakmadı.
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
