Lalezar Şiiri - Ayşe Uçar

sustu yüzünün lalezarları
inceldi kaşlarının mor kavisi
uzun uzun yollar döşedin
gamzelerinin turna gözüne
boş bir sözü sen düşürdün
dillere

oysa her sözün bir hikayesi olmalıydı

ve
bu yağmurları sen çağırdın
bu rüzgârları bu fırtınaları
bu ölümlü masalı
sen anlattın

sen inandın
aklının kilitli odalarına
güneşi doğurmadan sen batırdın
kül artık gözlerinin son lavları da
kısır bir ırmak gibi kaldın
yollarda

bak
deniz orada iki adım ötende
ama iki dağın ortasında sen kurudun
lanetli akbabalar çoğaldı yaralı ağzında
yağmur tüneği oldu fecri sönmüş
kuyu gözlerin

gök eğildi artık kırık boynuna
bilmedin her ölüm uykuda gelir sabaha
ses vermek için geç kaldın Tanrıya
ardından yürüyen günahlarını da
sen topla

bırakıp gittiklerine takılıp üzülme
amaçsız bir hortum gibi hep boşa dönüyor dünya

11062024
08:36