İnsan kendini yalnız hissediyorsa, etrafında ki kalabalığın hiç bir önemi yoktur.
Onlar sadece kuru kalabalıktır, laf-ı güzaf edip sizi biraz daha oyalayıp yalnızlaştırmak için her şeyi yapar fakat size sizin olanı vermezler... " Kendinizi"
Ne zaman yalnız kalmaktan korksanız o zaman hepsi intihar eder ne zaman yalnızlığa gerçekten çok ihtiyacınız olur o vakitte hepsi acı çeken bir ruh gibi diriliverir.
Her insan biraz yalnızdır derler sanırım istisnalar kaideyi bozmuyordu, ben baştan ayağa yalnızım..
Bu yüzden, her gece Uyumayıp içimi çürütürüm ben...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Malesef öyle ne duygu ve düşünce değerli değil artık.. her yanımızda koca bir yalnızlık
bazen insan yalnızlığınıda sevmeli. günümüzde yalnızlık çağın vebası gibi gittikçe artıyor hırs, öfke bencillik, kibir, şöhret sevdası maddi dünyanın yaşayan ruhlarını böyle çürütüyor.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta