Labirent Şiiri - Cenk Ulupınar

biliyorum....
kaçak dövüştüm
ve kaybettim bir korkak gibi....

aslında senden değildi kaçışım...
bu sonu gelmeyecekmiş gibi
sakındığım bir serüvendi oysa.
bir aşk idi ve doğruydu sanırım.

bir labirente kilitlendi hayat...
çıkamadım.
içinden söküp seni de
alamadım...
ben aslını inkar eden
sahipsiz bir korkağım...

biliyordum sonumu ve sonunu...
bildiğim gibi de oldu..
şimdi aklımızda binbir
gereksiz soru
ve bilmeyen bir geleceğin
endişeli yolu....

artık sen de korkuyorsun
en az benim kadar,
benim kadar düşünüyorsun,
görüyorum...
sen yine her zaman ki gibi
onurlu dur öyle..
ben eğilirim ikimizin yerine..

bir suç makinesine dönen
elekten farksız kalbimde
bizi yaşamaya çalışıyorum şimdi...
ve aynı havayı soluyabilmenin
mutluluğuyla
hala sana istediğim gibi
gelemiyorum...
korkak bir kedi gibi
gözyaşlarıma saklanıyorum...

bu şehirde sayısız düşlerimle.
sayısız yaşamışlıklarımla seni
içimde doğuruyorum....

senin de dediğin gibi aşkım,
ölmeden son kez,
senin olmayı istiyorum...