Önce anne baba olarak evlat sevgisi tatmak yaşamak istersin,, her zanaatkarın çıraklık kalfalık ustalık dönemleri olduğu gibi annelik ve babalık da böyle bir süreçten geçer, bir bakmışsınız çocuk ağlarken konuşur sonrada yürür olmuş, okula başlamış.
Zaman hızla akıp geçerken sorunlarla ve sorunlarıyla ilgileneyim derken karşına bir yağız delikanlı bir fettan kız çıkıvermiş, elin değmez olur koklayamaz saramaz olursun, bedenen yanında ama duygu ve düşünsel olarak başka mecralarda.
İşte böyle geçip gider zaman ta ki yaşın kemale erip torun sahibi olduğunda o zaman anlarsın çocuk sevgisini ve daha bir içine çekerek yaşarsın. Her şeyden elini eteğini çekmişken birden karşına çıkan bu kuzunun kuzusu meğerse ne çok şey verir sana, hayata yeniden bağlanır yeniden ileriye dönük planlar yaparsın, emeklilik mi? böylesine can kurban yeniden işe başlamış gibi olursun.
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta