Kuzeyimin Yitik Sesi Şiiri - Asım Öztürk

Rüzgar yeniği bir zamandan sesleniyorum
Kuzeyimden giderek uzaklaşan
Kar aydınlıklar içinde
Yosunlarımın kayasıydı gövdem.
Doruklar öylesine sessizdi
Acının çırılçıplak gözleriyle geçtim
Pusulamın yüreğinden
O yüzden, hep o yüzden
Sevdam;
Yerleşik bir dağ gibi;
Aşılmaz uzaklar oldu
Bu yıllara ne oldu
O yürek
O akıl almaz yalnızlıklara gömülü
Yüreğimle eskittiğim geceler
Hep senin
Hep senin sesinle dolu
Şimdi akıp giden yaprakların
Bulanık ırmağa
Yorgun söğütlerin gölgesine tutunan
İnce, zayıf
Korkak bir yel
Yitik bir yolun ardına düşen
Islak dumanların bacası,
Dağıldı bak,
Yorgun trenler de bir bir
Tomurcukların ilkyazı yok
Bu kuzey istasyonları
Umudun gövdeme açtığı yaradan
Akıp inen,
Sessiz ırmağımın aydınlığı
Kuzeyimin limanları
Yitik zamanlarımı demirle.