1
Kereste yakın, aşksız birinin gölgesine,
Üzerine şöyle can versin, kanı akmasın,
Bir gece kirletmesin bastığı toprağı,
Gözünde renklenen beyaz ıslanmasın.
II
Bağlasınlar dört yandan, koparıp gözlerinde tüm kaş telciklerini,
Gösterme bana gökyüzünün ağrılarını,
Ka’be renkinde tenli beni,
parça parça ıslanmasın.
Bir adem ruhlu insanın elinden,
yol bulmaya gittim,
farklı dikenli geçitlerden,
sızlayan yüreğime,
Geçtiğim yollara baktım, yollar üzülmesin.
3
Nedenli sonsuza gitti sevdiğim güller,
Küllenen ateşte bırakmadı hasretleri,
Hasretten yana ne varsa yansın.
Kayıt Tarihi : 28.11.2025 12:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
8 Mayıs 1990 – Konya'nın Bozkır kampüsüne devam ederken,
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!