Kutup gündüzü Şiiri - Psigareşh Wolfruso

Senki geceme "kutup gündüzüydün",
Karanlığı.. karamsarlığı yakardı gülüşün..
Dokunduğun herşeyi iyileştiren ellerin,
Bir kara delik timsali olan göz bebeklerin...

Binlerce şair andı.. değer verdiğini,
Bi o kadar sakındı.. kıymet bildiğini.
Zamanın çarklarında sadece bi diştik.
Hiç anlaşamadı ve daima itiştik.
Bizim suçumuz neydi? Öyle görmüştük...
Hep ayrı kesirlerde kesiştik... bilememiştik.

Gidiyorsun Güneş gibi.. beni ay ile yalnız bırakıyorsun..
Canlılık dolu bu gezegende sanki bütün varlıklar sessizleşmiş..
Bütün kentler yıkılmış harb-ı viraneden kalma..
Zaman... zaman... İnsan mı yanlış olan...