Kutup Güldane Şiirleri - Şair Kutup Güldane

Ne olurdu, karanlık dünyama!
Bir, sigara ışığı kadar,aydınlık verseydin.
Ne olurdu, kor gibi yanan yüreğime!
su gibi serpilip, söndüre bilseydin.
Ne olurdu, gülteninle!
Atlas ipek gibi,bedenimi sarsaydın.

yürüyorum ince uzun bir yoldayım

dertlerimle oldum heybe
bazen sağda bazende sol koldayım

bana sadık yar olmuş gölgem

Geceyimi bekleriz hüzünlenmek için!
Yoksa gecemidir, sessizce hüznü getiren?
Yalınızlığa siyah çalan geceler.
Geceme gam çöktü.
Hüzün makamı çalıyor rüzgar.
Ay donok

Ateş çıplak tenine değdiğinde yakar'ya! !
Kor yanan bir yürek taşıyorum.
Kim çıplak gezebilir dersen ulu orta! !
Ben duygularımı giydirmeden, çıplak geziyorum.
kutup güldane...şairin kırık kalemi

Şanssızım
Omuzlarımdaki yük ağırdı
Hiç görmedim güzel bir gün
Kalmadı başımda akıll
Gözlerimde! puslu yaş kaldı
Yüreğimde! yaralı ve dertli

Bu dünya yalan
Dostlar iki yüzlü
Sevgiler sahte oldukça
Yaşamın anlamsızlığı
Başlar umutsuzca

Hani bazen herşeyden kaçarsınya bir sahile giderek!
Bir kayığa binip denizin uzaklarında kaybolmak istersin sahilden uzaklaşarak.
Ama aslında sahip olduğun hayal, sahil kadar uzak kalır...kutup güldane

şimdi sahilde olmak vardı

yalın ayak yürüyüp
kumsalda iz bırakmak vardı

martıların çığıltısında

Umutları duvara asılınca! !
Düşlere, perde çeker mahsun bakan gözler...
Gün aşarken geceye! !
Karanlığa nefret çalar suskun cümleler
isyankar söver
gelmişine geçmişine, pervasız sözler...

Haydi gel,mehtapta yürüyelim seninle
Gecenin içinde,bana elini ver,yürürken
Sıkıtut ha,düşersen kaymasın elin ellerimden
Buralar çakıllı,taşlı olur,düşersin sonra
Bu dağlarda çok izledim,tek başıma,mahtaplı geceleri
Yarenlik etmiştir bu dağlar,böyle gecelerde bana