Her nekadar,denizler gibi
Kabarsada, deli yüreğim.
Öfkesini!
Dalgalar gibi, kayalara,vuramazki...
Gözlerimde hüzün'ü kaldı, karanlık geceye batan güneşin kızılında kalan gülüşlerin..
Etrafında yıldızlar kümelenmiş ay'ın parlak şavkında yansıyor sülüetin..
Gece karanlığına sessizlik dem vursada tan'dan doğarken şafak güneşi! ! !
Kulaklarımı sağıreden sessiz çığlıklarım sensiz haykırışlardan son bulur belki..
Haydi güneşim ol doğ üzerime aydınlığınla, karartan geceden senli uyandır beni..
Sarılırım rüzgarlara,seni taşıyor diye!
Sen, rüzgarın kızısın.
Ben, toprağın oğlu.
Sen estikçe bende!
Senle toz olurum.
Her tanede, zerre olurum.
Can buldum gülüşlerinde senin.
Sakladım gülüşlerini!
Güllerin gölgesinde.
Güllerle açıp, güllerle gülsündiye.
Seni her andığımda!
Gölgene yansıyan sülfettine bakıp!
Umutlarıma karanlık düştü!
Ay doğmadı bu gece,bir hüzün çöktü içime.
Yıldızlar sönük,heryer karanlık.
Ey kör karanlık,kimbilir ne gizemli hikayen var.
Karanlığınla örtüyorsun herşeyi.
Gizliyorsun ayıpları,ama en ufak bir sesi
İNADINA SEVMELİ
Hazan sarmış dallarda
yaprağın yere düşerken rüzgarda savrulması! !
Boynu bükük sevdanın yetim kalışını anlatır
mevsime düşerken kış.
Hesap Günü
sevginde gök kubbe kadar büyük ol.
sevdiğine toprak kadar tevazülü ol.
dostlarına yüzü güleç saygılı ol
kırma kimsenin gönlünü
Hazan oldu döküldü!
Ömrü bahar yapraklarım.
Uçmaz oldu, kırıldı kanatlarım.
Maziye çakıldım Çekiçle,
Anılara bir mıh gibi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!