Ne güzel gülümsedin öyle,
bir insanın kalbini nasıl çalabilirse bir gülümseme,
öyle gülümsedin,tutsak ettin kalbimi kalbine.
Bütün bina toplanırdı bir araya,
Her akşam başka başka komşularda.
Tatlı sohbetleri vardı büyüklerimizin,
Kahkahalar uçuşurdu havada.
Kar yağardı cama koşardık,
Alışamadım, sensizliğe...
Sende kaldım unutamadım.
Alışamadım, ettiğin son sözlere...
Sende kaldım bırakamadım.
Sen geldin...
Geceme gündüz oldun, derdime derman,
Baktığımda gözlerine, mutluluk saçtın gönlüme
Tutu verdin elimden, çarem oldun.
Yaşamamın sebebi, kalbimin neşesi,
Yüzümü güldürenim oldun...
Avuçlarımda ellerin varken
Göz yaşlarım yerini doldurdu
Saçlarını okşarken bir anda
Gözlerimi okşar oldum sen giderken
Hayallerim yok oldu o an
Hani diyosunya ayrılık konuşmayalım...
Korkuyorum ama ne yapayım ?
Kaybetmek istemediğimden seni,
Sen hiç gitme diyebiliyorum sevdiğim.
Dur dinle sevgilim...
Sensiz ben olamam,
Ellere bırakamam.
Söz verdik biz bize,
Sakın bu acıyı çektirme.
Dayanamam sensizliğe,
Bilmiyorsun,
Gündüzleri seni düşünüp içimde biriktirdiklerimi,
Geceler oluncada biriktirdiklerime ağlayan gözlerimi.
Bilme ama sen bunların hiç birini,
Bilme daha neler çektiğimi.
Ezdirmeyeceğim sana daha fazla kendimi,
Öyle yorgunumki...kimse anlamaz derdimi,
Dilimlen dökülen kelimeleri, sözcükleri.
Susarım... Derki; susma ! anlat içindekileri.
Anlatırım... Derki; boş muhabbet kes çeneni !
Söyleyin bu kalp nasıl yapsın, ölüm ile yaşam arasındaki seçimi ?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!