Maziden kalanları silerek bir kalemde,
Benim gibi yalnız mı kaldın bu mevsim sen de.
Ayrılık otu ekmiş felek gönül bağıma,
Bunun suçu arkadaş ne sende, ne de bende…
Yaktık gurur öfkeyle bunca sevgi ormanı,
Ölmek istiyor inan bazen insanın canı,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var