ölü bir denizleyin, hani o,
kargaların uysal hasatlarında,
şaşkınlığı, saçması, ovalar, ya da
sisi çökmüş göklerin rıhtımlarından,
sanrılı türkülerin intihar
dallarından kırılmış bir salıncak.
üşümüş, denizleyin yalnızlığı
sorandır hep, hangi kaldırımlar
boğaların ürktüğü çürük
yüzlerinde ekmekler taşıyanlar?
hep günlerin burçları kamçılı
boğulan kadırganın kanadı
Kayıt Tarihi : 19.8.2002 02:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!