Kütahya Sokakları Şiiri - Ali Türkmen

Hint kumaşı mısın bezistanlarda
Kendini ağırdan satarsın,
Tek mi sandın kendini şu Kütahya’da
Niye böyle yaparsın

İşin ne senin bu ovalarda
Söyle niye gezersin,
O zalim gönlünün işve nazına
Mecnunlar mı ararsın

Perişan gönlümün ilk yarasına
Tabibimsin susarsın,
Elinde tuttuğun kalem kâğıda
Fermanımı mı yazarsın

Tertemiz gönlümün tam ortasında
Oturmuşta kanarsın,
Aşkından ölsem değil umurunda
Sen başından savarsın

Adını derinden her anışımda
Kulakların çınlasın,
Türkümü duyasın Kütahya sokaklarında
Taş yüreğin sızlasın

Gündüz aklımdaydın gece uykumda
Söyle ki sevdiğim zorunda mıydın?
Mevla’m düşürmesin senin gibi duyguya
Sevdiğim bir tanem vefasız mışsın?

Saldın Ali’yi yangınlarına
Söndürmeye kalkmadın
Terk ettin karanlık kış akşamında
Ardına da bakmadın...