Kusur ve Huzur Şiiri - Mehmet Şahan

Hatasız kul olmaz derler, çünkü bizler beşeriz,
Ne kusursuz insan ara, ne de insanda kusur…
Doğruyu bulamaz körler, neyi görsek şaşarız,
Ne kusursuz insan ara, ne de insanda kusur…
Gönülden bağlan ki Yar’a, olsun dünyanda huzur…

Hiç kopmasa da fırtına, tozun nemi var ama
Getirdin mi sen aklına, tuz basmadan yarama!
Ok saplanınca bağrına, başka sebep arama,
Ne kusursuz insan ara, ne de insanda kusur…
Gönülden bağlan ki Yar’a, olsun dünyanda huzur…

Boşu boşuna çizmeyin suçlunun kalıbını,
Başkasında arıyorsun, kendinin kayıbını…
Mevla’m bile gizlerken kulunun ayıbını,
Ne kusursuz insan ara, ne de insanda kusur…
Gönülden bağlan ki Yar’a, olsun dünyanda huzur…

Yaratan koymuşsa yasak, günaha girmemeli,
Ormanda yürürken budak, batsa da görmemeli…
Hiçbir şüpheye en ufak, ihtimal vermemeli,
Ne kusursuz insan ara, ne de insanda kusur…
Gönülden bağlan ki Yar’a, olsun dünyanda huzur…

Mutsuz edecek iyi bil, her ikisi de seni,
Bulmakta, bulamamakta mutsuzluğun nedeni!
Vazgeç bu sevdadan derim, eğer dinlersen beni,
Ne kusursuz insan ara, ne de insanda kusur…
Gönülden bağlan ki Yar’a, olsun dünyanda huzur…

Şahan’ım sızlanma yeter! Anla artık, biz kuluz,
Hamurumuz çamur ama ders almaktan yoksuluz!
Kurtulmadan zincirlerden, nefs elinde mahsuruz,
Ne kusursuz insan ara, ne de insanda kusur…
Gönülden bağlan ki Yar’a, olsun dünyanda huzur…