Kuştan Şiiri - Gülten Nazlı

İçi dolu kuştan bir kadındı, avuçlarını açtı.
Avuçlarındaki çizgiler kuştan, kafasını kaldırdı.
Göğü izledi,
Gök yerden göğe kuştan.

Gözlerini kırpmadı bile,
Kirpikleri düşmeden baktım, gözleri kuştan.
Gözleriyle bir avuç güldü,
Gülüşü bile kuştan.

Bütün bu şehir senin mi yoksa?

Bu sokaklar,bu caddeler,
Bu mahalleler,bu köyler,
Bu iller,bu ilçeler,
Neden hep kuştan?...
İpekyolu Van
11.03.2025