Ve yine rehavetteyiz.
Bagdaslik kuramadigimiz dünyanin,hangi denklemlerini siraliyoruz ardi ardina.
Icimizdeki nelerimizi kusuyoruz.
Yine hangi öfkeyi basimiza tac ettik.
Anlamini yitiren birseylerimiyiz? yoksa hayatin.
Anlamini kavrayamadigimiz kelimeleredemi? küstük yoksa.
Yoksa hayatta ögrendiklerimiz,unuttuklarimizdanda cokmu? fena.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta