Küsmüştüm Şiiri - Selver Güvercin

Küsmüştüm
Çıkmıyordum dışarıya
İçimden geldi
Yıllar sonra çıktım Kızılay’a
Gördüm öksüzdü, yetimdi
Sensiz Ankara
Caddelerde sokaklarda
Dibine kadar yaşadım
Seninle, sensizliği yaşadım
İnsanlar bana yabancı
Sensiz şehir bana yabancı…
Belki ıslaktı kaldırımlar
Gördüm, yalnızdı insanlar
Farkındayım
Boğmak üzere beni bu şehir
Nereye dersen gelirim
İstersen bir kez çağır
Seni bilmem ama
Sensizlik bana çok zor
Bu şehir bana yabancı
Gül Pembe sensiz
Bu hayat, bu şehir zor…