Alışmamız Lazım Şiiri - Selver Güvercin

Unutmanız gerek
Alışmalısınız böyle yaşamaya
Diyorlar… Diyorlar ama
Mümkün mü? Bilmiyorum
Gerçi aklımda öyle diyor ama
Duygularımı dizginleyebilir miyim?
Bilmiyorum…
Deli gönlüm
Akılsız başım
Laf söz dinler mi?
Bilmiyorum? Ama
Denemek zorundayım;
Alışmak zorundayım
Böyle yaşamaya…
Gömmek zorundayım
Sevgimi kalbimin
Taaa en derinine
Ağlamadan
Sızlamadan
Herif gibi olmak var ya
İşte ta! öyle gömmek zorundayım
Kalbimin derinliklerine…
Ama gülüm
Dilim durmazsa
Gülümsüz;
Gözlerim ararsa seni;
Ara sıra da olsa
Çok görme ne olursun
Esirgeme bunları benden
Hicranla geçen bunca yılın hatrına…
Beni daha fazla üzme
Bakma feryatlarıma
Ara sıra da olsa sesini duyayım,
Ara sırada olsa uzaktan
Göster ay yüzünü
Ara sıra da olsa göreyim
Buğulu sis kokan gözlerini
Daha fazlasına isteyemem senden
Sen de isteyemezsin benden
Hakkımız yok buna
Biz o hakkı kullanmışız
Bak yıllar önce
İstemeden de olsa bitirmişiz
Bazı şeyleri, Gülüm…
Ama unutma
Her ne kadar
Gömsem de seni
Kalbimin derinlerine
En iyi dostun ben
En iyi sırdaşın ben
Hayatta her şeyinin yanında
Yine ben olmak isterim, Gülüm…

Sakın korkma
Her ne kadar deli
Her ne kadar aptal
Bir o kadar da dangalaksam da
Seni üzmemek için
Az da olsa aklım kalmıştır
Bir kıyıda
Bir köşede
Ağlama gülüm, ağlama
Benim için, sen varsın.
Senin için, ben,
Yaşayan bir ölü
Alışmalıyız gülüm…
Gömmeliyiz bazı şeylerimizi
Hayatımızın tozlu, karanlık
Mazisine…
Ağlamaksa; ağlamak
Gülmekse; gülmek
Ama gülüm hakiki gerçek
Sevsek ve de sevilsek
Bize yakışan en büyük gerçek
Dizlerinin dibinde
İçin kan ağlarken gülebilmek
Ve yalandan da olsa
Bilene bilmeyene
Unuttum bee… Unuttum demek
Unutamasak da unuttum demek…

Temmuz 2006 Ankara