Kuşlar ve İnsanlar Şiiri - İbrahim Pataz

Bir pazar günüydü mevsimde kıştı.
Güneş yeni doğmuş hava çok hoştu.

Tüfeği çıkarıp aldım elime.
Fişekliği yerleştirdim belime.

Çabuk gittim sokakları savuştum.
Tez zamanda ormanlığa kavuştum.

Meşenin dalında iki kuş gördüm.
Gizlice ağacın yanına vardım.

Ağaçtan uçarak ayrıldı biri.
Gidenin ardından baktı öbürü.

Ben kendimi çalılarla gizledim.
Bu kuşları ilgi ile izledim.

Yönün döndü benden yana bakındı.
İyi gördüm çünkü bana yakındı.

Anladım ki saçmalanmış vurulmuş.
Alt gagası bir kanadı kırılmış.

Uçan kuş öterek döndü çabucak.
Gagasında bir şey vardı yiyecek.

Dalda kalan kuşun yanına vardı.
Yiyeceği onun ağzına verdi.

Gidip gidip geliyordu bir yere.
Bu olayı tekrarladı on kere.

Sağlam hayvan özürlüyü kayırdı.
Anne şefkatiyle karnın doyurdu.

Bu olayı ibret ile gözledim.
Yitirdiğim insanlığı özledim.

İbrahim PATAZ
14.12.2009 Osmaniye