Aslında kuşlar da yorulmuştu,
Ağaçlar alevlerde ve yer ateş.
Yuvalarıydı yanan ve yavruları,
Son çığlıklar ve sessizlik...konamadılar.
Konmaya çalışan kuş ve uçmaya çabalayan kaplumbağa,
Göz göze geldiler ve kıyamet!
Birer damla yaş süzüldü gözlerinden,
Kuş konmaktan vazgeçti, kaplumbağa uçma hevesinden.
Aynı ağacın kök ateşinde bir oldular,
Ve beklemeye koyuldular belki bin yıl.
Yeni bir fidanda can bulmak,
Dallarında kuş cıvıltılarına sarılmak için.
Sonrası sonsuz huzur,
Ferahlık evi.
Kayıt Tarihi : 10.7.2025 17:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!