Boşluğun yıllarca hüküm sürdüğü yalnız yolculuklarda
Kanatlarını gökyüzüne kapatan kuş gibi hayata küskünüm
Zevk almadan geçen günlerin en güzel olmasından korksa da
Hala inatlaşır, köprü üzerindeki hayatla, keçi gönlüm
Umut, zamanın daha çok olduğunu düşünerek gülümsemek Sırat’a
Hayat, gerçeği yaşarken varlığımın kalp atışları aslında
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta