öküzgötü!..
çocukluğumda başka bir adı olduğunu bilmiyordum; hep öküzgötü’ydü dallarına uzanıp uzanıp yediğimiz kırmızı boncuklar!.çekirdeğinin düştüğü yerde büyüyen, baharda beyaz çiçekler açan, dikenli bir kır bitkisiydi bu!..öylesine güzeldi ki çiçekli hali; insanın kucaklayısı gelirdi!..hatta, çiçekli bir dalını koparıp sevgiliye veresi!..ne yazıkki çocukluğumuzun aşkları öyle temizdi ki; dikenli bir dalı sevgiliye uzatmayı hiç düşünmemiştik!..ancak oyunlar oynamayı akıl etmiştik sevgiliyle!..en çok da lades oyunu oynuyorduk; yenilen kişinin öpmesi üzerine!..😀nedense hep ben oluyordum yenilen ve öpmek zorunda kalıyordum sevgiliyi!..olsundu; sonuçta çocuktuk ve tertemizdik daha!..
Of yaaa!..bir öküzgötü dedim, uçup gittim çocuk zamanlara!..ne güzeldi o yıllar gerçekten!.en azından benim çocukluğumu yaşadığım yıllar!..yarım asırdan fazla zaman geçmiş aradan!..doğanın, yokluğun, yoksunluğun hamurunu mayaladığım zaman teknesi!..içinde kabaran ruhum!..hayatımı şekillendiren algılar, bilgiler, duygular, duyumlar...işte buradayım!..
işte buradayım ve öküzgötü isminin başka bir isimle becayiş yaptığını yazmaya çalışıyorum!..
şu anda, şimdi,şimdi?
Evde mi, sokakta mı,
çalışıyor mu, uzanmış mı,
ayakta mı?
Kolunu kaldırmış olabilir,
"Adı kadar"
Güzel mi oldu, marmelat
Emin misin Örtmenim,
Hani yakın olsak
Bir gıdım olsun tattırsan
Derim..:)
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta