Kuruntular İçinde Şiiri - Bilal Bildik

Herşeyden uzaklarda,
Kendi kayıp dünyamda,
Ücra bir köşedeyim şimdi.
Ne doğan güneşin ışığı,
Ne zifiri karanlığın kuytusu,
Ne de bir heyecan var içimde.

Yollara bakıyorum boş.
Kendi gölgemin içindeyim.
Şimdi hayallerim bile kısacık.
Bir umut belkilerindeyim,
Belki olur bu defa nafilesinde,
Kuruntunun orta yerindeyim.

Ya keşke diye başlıyor,
Yada hani diye devam ediyor,
Cümleler, kelimeler ağzımda.
Geçiyor bomboş ömür saati,
Kuruyor daha filizlenmeden,
İçimde ıslatıp büyüttüğüm ben.