Kurumuş yaralarımın kabuklarını ve
kırılmış yüreğimin acılarını taşıyorum içimde
hiç bir yere çıkmayan sokaklarda
kaybolmuşluğumu yaşıyorum
ordan oraya savrulup atılmış yüreğimle
şu koskaca yalnızlıklar şehrinde
içimde hapsolduğum
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta