Hiç güneşin doğmadığı bu yerde
ölümüne susuyorum hayata karşı...
Sen olmadan çekemiyorum içime o bukle saçlarının kokusunu;
avutuyorum kendimi hergün humuslu toprakları harmanlayarak...
Ki aslında sen, sen bile yollamadın bana bir mektup
Bu taştan sert, soğuk parmaklıkların ardına...
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta