Çeşmenin aşkıydı su,
Bilmezdi bunu...
Akardı fütursuzca bulup yolunu...
Çeşme, okşar severdi akarken onu,
Açıldıkça, sunardı suya...
Gönüllü vücudunu....
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
