Kuru Şiiri - Fırat Kayımtu

Kırık dökük hayatlar,
her biri diğerine yenik.
Yüzler sokaklarda
her birinde gölge,
dertler düşmüş gözlerine.
Dünya durmadıkça gölgeler çekilmez,
varoluşta açılan kutuya geri dönmez.
İnsanın dünyaya bırakılışı,
ilk günaha yenilgi.
Yenilgilere dönen dünyada,
yenik insan suretleri..
Ümitler son çırpınışlarda,
çıkmaz sokak,yollar.
Umursamaz yürekler,
hepsi bir bıçak,
diğerini kanatmakta..
Kelimeler süslü,püslü
bembeyaz sayfalarda kara leke.
masumiyet dile dolanmış,
yerini bilmez, kayıp.
Bir aşk var,
gökte ki bulut,
yağmur olur yağar,insanlar kaçışır kuytulara,
hepsi kupkuru...
yağmur tenlerinden uzak,dillerine yakın
yağmurdan sonraki koku,ferahlatır yürekleri...