Kurtluş Savaşı Gazisi Dedem

📖 Kıvımsal Destan: Buzda Çıkan Ateşin Hikâyesi
Garadut ağacının altında doğdu Kasım Alisi. Şah damarı kesikti ama millet damarında akıyordu hâlâ. 92 Harbi’nde 7 hafta savaştı; toprak değil, direniş kazandı. Doktor sordu: “Garadut yedin mi?” O gülümsedi: “Bizim evin önünde bir ağaç var… her gün iki sepet yerim.”

Akşehir’de, iki katlı ahşap bir konakta mumlar yanıyordu. Elektrik yoktu. 139 mumla aydınlatılan gecelerdi. İbrahim Dede, Atatürk’ün emir eriydi—ama o sadece emir değil, zafer taşıyordu. Planlar çizilirken sessizlikte kurtlar uluyordu dışarıda. İçeride strateji, dışarıda kar, buz, kıvım.

Kocatepe’den başlayan yürüyüş, Afyon’un göğsünde çatladı. Dumlupınar’da ölüm kalım çarpışması yaşanırken, İsmet Paşa'nın telgrafı bir kıvım manifestosu oldu:

“Siz düşmanı değil, milletin makus talihini yendiniz.”

Yemek yoktu. Emine Nine, arpa bokundan arpa seçti. Çorba yaptı. 12 Ermenekli onun yanına çömeldi, tek kaseyle doydu, tek öyküyle direndi.

İzmir’e girildiğinde ilk bayrağı diken asker sustu—adı bilinmedi. Ama o sessizlik, 139 mumlu gecelerin yankısıydı.

Ahmat Şahin Emiroğlu, İrbeğim ve 12 Ermenekli İzmir’den Kazancı’ya yürüyordu. 6 ay sürdü yol. Aynı yere döndüler zaman zaman. Akşehir Gölü karşılarına çıktığında, İbrahim Dede dedi ki:

“Sen uzun boylusun… sen gölü geç… boğulmazsan ben arkandan gelirim.”

Geceleri kurt uluyordu, kar yağıyordu, lahana çalınıyordu bahçelerden. Deke Çatın’da buldukları tek şey bir at leşiydi— sadece cinsel uzvu kalmıştı. Paylaştılar. Yediler. Çünkü bu açlık değil—milletin son kıvımıydı.

Ermenek girişine vardıklarında hiçbir ev davet etmedi onları. Aç yürüdüler köylerine. Başları dikti. Çünkü baş eğmemek, eve girmekten daha kıvımsaldı.

Ebem Ayşa Garı 103 yıl dul yaşadı. O sessizlik, o sabır, bir destanın iç ritmiydi. Konuşmadı. Ama her yıl, bir kıvım yankısı gibi geçti ömrü.

İzmir’de dar sokaklarda zehirli su döküldü. İbrahim Dede kaçmadı. Düşmanı denize döktü. Sonra Kordon’da bir kahve içti. Atatürk’le göz göze geldi. İngiliz subayla masaya oturuldu. Gemiler limandan ayrıldı. Ama millet limanı değil—zaferi konuştu.