Kürtaj Şiiri - Muharrem Özcan

kurbanlık hayvanlar gibi asileştiğinde
düşün, sadece düşün
yaşamak için bir intihar vodvilinin yeteceğini
-ki bu durum Tanrının imha pimini çekmesini gerektirmez, -emin ol!
elektronik çığlık yayan çılgın kahkahaya tutunmuşken
yarı yolda suikasta uğrayan paraşütçü birliklerini de düşün
nezaket icabı intihar eden ateşi
ve yaygın yanlışta konaklayan, jiletli telde kuruması için bıraktığın
çocukluğunu

magma tabakamda isyan başlamadan kürtaj başlasın!

varlığımın yeni ölümcül doğumlara sebep olacağından korkmadan
bugün biraz aydınlığa çıkar içinde ne varsa
meşguliyetle tedavi hastaları bile, bir işe yarayıp
japon deprem mağdurları için soyunurken
senin tenimi işgale kalkışmanı bekleyebilirim
cesaretinin ayakları mayında kalmış gibi bakma
elini korkak alıştırma, el koymazsan cesarete ve ete
gecekondu ışıkları dağlara katılan karanlığa kadar sürünecek
sakın izin verme buna! bırak, kürtaj başlasın en derinden!

bir kez daha düşün ve karanlığın içinde kırsal kesim saçlarımı gör
odayı sulayan lağım kanalında erotik bir film oynarken
ten işgaline direnen albino meyve bahçelerinde
taşıdığım hüzünlü öykülere pek aldırmadan
intihar cümbüşüyle uyansın dünya “mutlu insanların öyküsü olmaz” rüyasından!

tenim ortadoğu’da ki bir sınır kadar önemliyse senin için, -del onu, savaş başlasın!
kürtaj, yoldaki bir tünel kadar hızlı sona ermesin
mikroplu aşkımı verirken senin ellerine
sevgileri boğdurulan kadınlardan bahset
bir an duraksadığında: -bu komploya son ver / desem hevesin kırılır
bütün operasyonlar olumsuz hava şartlarına yenik düşer
sevginin çocukları gebe kalır o an ölüme
yine de boş ver sen bunları, içimdeki magmaya ulaşmalısın
elini çabuk tut
yağmur başlamadan kürtaj başlasın!