Kurşun Misali Şiiri - Mesut Çiftci 2

Bir şey eksildi benden fazlaymışım gibi sanki,
Adını koyamadığım,
Hiçbir zaman tanımadığım,
Belki senin sesindendi,
Belki benim sersemliğimdendi,
Böylesi bir yabancılık insanın kendisine
Ve hatta kendi sesine
Zihnin anlamsızlıkla dansındandı.

Ruhumda duran o boşluk,
Hep mi oradaydı,
Yoksa benden bir şeyler mi alındı?
O boşluk
Sana benziyor artık,
Elim kolum kırık,
Yazgım gibi suskun,
Bir veda gibi ağır,
Kurşun misali.

İnsan elbet unutur ölümü,
Ama ayrılık unutulur mu hiç?
Birinin gidişini değil de,
Bir daha hiç dönmeyeceğini anladığında insan,
Asırlık ağıt belki de bu yüzden çıkmıyor,
İnsanın aklından.

Hâlâ bekliyorum ben gelmeyecek olanı,
Bana miras kalanı,
Ruhumun parça parça talanı,
Bilmiyorum nerede,
Bilmiyorum kim olarak,
Ama bir yerlerde eksik kalmış
bir nefesin tamamı.

Bir gün yine gelirsen,
Hiçbir şey sorma bana,
Ne olur.
Ben çoktan sustum,
Dilimin altında bir mezar taşıyla…