Kurşun Şiiri - Kanayan Yürek

Attığın kurşun yüreğimde şimdi
Evet övün
Attığın kurşun yüreğimde
Başardın
Sen kazandın
Beni bağladın kendine
Ruhum senle birleşti
İçim sensiz kederleşti
Nefesim kısıldı
En soluk soluğa bölümde tıkandım
Susar oldum
Ağlayamaz konuşamaz oldım
Kendimi ararken seni kaybettim
Ağlarken güneşimi
Nefes almaya çalışırken
Oksijenimi yitirdim
İmkansızlığı tattım sıkıştım
Köşeye sıkıştım
Şimdi ne bağırarak kurtulabilirim
Nede susarak
Komik dimi ben çaresizim
Hani çok güçlüydüm bunuda başarır öyle giderdim
Arkamdan birileri hep sürünürdü hani
Hani hep kazanan ben olurdum
Şimdi neler oluyor
Bana hayata kaderime neler oluyor
Şimdi ben ağlıyorum ben inliyorum
Köşeye ben sıkışıyorum
Şimdi ben kurşun gibi eriyorum
Yüreğime bir kurşun attın çıkarmak ne kelime
İçimde eridi
Kanıma karıştı ve tüm organlarım şimdi bu kanla beslenir oldu
Sensiz ne nefes alıyorum nede büyüyebiliyorum
Kanımda canımda bakışlarımda sen oldu
Bakışlarıma girdin
Her yerde herkeste seni görüyorum
Her baktığım köşede sen varsın
Köşe bucak senden kaçarken
Seni kendi içimde gözlerimde buluyorum
Gözlerim kanıyor yar
Gözlerimden artık yaş değil kan akıyor
Yüreğim ezliyor yar
Ya gözlerimden çıkıp git boşluk ol yüreğimde
Ya da git öl de boşluk ol kefende